برندینگ شهری، ظاهرا مبحثی جدید به نظر می آید ولی پیشینه ای طولانی داشته و به فعالیت هایی اشاره دارد که اهداف آن تبدیل یک موقعیت استراتژیک به آرمانشهری متعالیست و ریشه های تاریخی این واقعیت در فرهنگ و تمدن شهرهای ایرانی به وضوح دیده می شود.
با وجود آنکه هویت و شخصیت شهرها را باید بر پایه داشته های ذاتی، که در نهاد و بطنشان پی ریزی نمود اما ایجاد ارتباط صحیح نیز امری ضروری است. در نظر داشته باشیم که ارتباطات یکپارچه نقش بسیار مهمی را در شهرت آفرینی، خوشنامی و معروفیت شهر ایفاء مینماید. در این راستا آمیخته ای از تکنیک های برندینگ، روابط عمومی و نیز رسانههای اثربخش و فعالیتهای اطلاع رسانی بهره برده میشود.
برندینگ شهری با برندینگ گردشگری همخانواده اند ولی تفاوت چشمگیری با یکدیگر دارد. معروف سازی تولیدات و محصولات شهرها چند وجهی بوده و هر یک از گروه مصنوعات، نزد مخاطبان متفاوت سطح شهرت جداگانهای دارند. در نتیجه برندسازی صنعت گردشگری داخلی و خارجی با توجه به دو گروه کاملا متفاوت مخاطبان (داخلی و خارجی) نیاز به برندسازی جداگانهای دارند.
مدیریت برند برای یک شهر نیازمند پرداختن به فعالیتها و اموری بیشتر از طراحیهای ظاهری زیباسازی سطحی است؛ می بایستی در نهاد و بنیاد آن شهر که سودای خوشنامی دارد جوهره تمایز در دیدگاه مدیران و شهروندانش با انگیزه توسعه وجود داشته باشد.
بنابراین با وجود آنکه هویت و شخصیت شهرها را باید بر پایه داشتههای ذاتی – که در نهاد و بطنشان است – پیریزی کرد ایجاد ارتباط صحیح نیز امری ضروری و بلکه حیاتی است که تحقق آن با اراده ای استوار در پی ریزی مدیریت یکپارچه برندینگ شهری است که نظارت بر پرآوازگی و نام آوری شهر دارد.
شهرها دارای هویت و شخصیت می باشند. به طبع هر آنچه که به هویت در ذهن بدل شود دارای خصوصیت رقابت پذیری بوده که در این مورد (هویت شهری) رقابت بر سر مواردی از این قبیل خواهد بود: میزان جذب توریست، شهرت در مهمان نوازی، سبک زندگی، جذب سرمایه گذارها، ایجاد رفاه برای شهروندان خود و یا بابت منابعی که باعث تولید مزیت رقابتی می گردد. به عنوان مثال از مصادیق این موضوع می توان از چاقوی زنجان، گز اصفهان، باقلوای یزد، و گیوه ملکی شیراز نام برد که هر یک دارای هویتی خاص خود هستند.
از جمله موارد موفق در این جرگه می توان گفت؛ تجربه کشورهایی مانند آلمان (محصولات صنعتی)، سوئد (مورد ولوو)، فنلاند (مورد نوکیا)، ترکیه (منسوجات و محصولات غذایی)، ژاپن (محصولات فن آوری پیشرفته)، فرانسه (صنایع مستظرفه)، ایتالیا (مد و فشن)، آمریکا (فن آوری های فضایی) یاد نمود.
مردم هر شهری، به گونه ای طبیعی و با غیرتی ذاتی از نام و جایگاه شهر و زاد و بوم خود هواداری و دفاع جانانه و اغراق آمیز می کنند و در پی ارتقا نام آوری و تصحیح چهره شهر خود نزد دیگر شهرها هستند. شهرهای ایرانی بنا به قدمت و ساختار فرهنگی و میراث معنوی مختص خود هر کدام پتانسیل برندسازی نوین را دارند زیرا جهانی سازی راه حل عبور از محدودیت های رشد منطقه ای می باشد.
